'k Ben vroeger nog sopraan geweest, dat kan je nou niet meer horen
Maar 'k ben zelfs nog solist geweest bij vooraanstaande koren
Maar bij een zekere hoge "C" toen is er wat verschoven
Ik denk; wat nou en ik roep: "He, ik kan niet meer naar boven"

refr.:
O, o, o, wat kan ik laag
Ik haal de tonen diep van onderen uit m'n maag
't Is een wonder boven wonder
Dat gerommel daar van onder
Dit is niet gewoon meer, dit is ontzettend laag
O, o, o, wat kan ik laag

Het was een mooie zomerdag, ik zal het nooit vergeten
We zingen net "De lo en grin" en ik begin te zweten
'k Zit midden in een aria en ik wil de hoogste pakken
Maar net dat ik naar boven glij voel ik het zakie zakken

refr.

De dirigent tikt driftig af en zegt: "He, moet je horen
Ik hou niet zo van mensen die de orde hier verstoren."
Ik zeg: "Meneer de dirigent, 'k ben bang dat ik moet passen
't Is gedaan met mijn sopraan, zet mij maar bij de bassen."

refr.

Eerst vond ik 't verschrikkelijk, maar dat is niet gebleven
Want 't is met deze dingen zo; je leert 'r mee te leven
't Was bovendien sensationeel, alle kranten die het gaven
In grote koppen stond 't 'r: Sopraan zakt drie octaven

refr.

'k Ben vroeger nog sopraan geweest, dat kan je nou niet meer horen
Maar 'k ben zelfs nog solist geweest bij vooraanstaande koren
Nu zoek ik 't wat lager op, 'k beleef daar vreemde dingen
Want overal waar ik binnen kom beginnen ze te zingen

O, o, o, o, o, o, o, o
O, o, o, wat kan 'ie laag
Hij haalt de tonen diep van onderen uit z'n maag
't Is een wonder boven wonder
Dat gerommel daar van onder
Dit is niet gewoon meer, dit is ontzettend laag
O, o, o, wat kan 'ie laag