Wij hebben juist een vriend begraven
Die jarenlang niets liever dee
Dan zich aan de cultuur te laven
Hij is niet meer. Hij rust' in vree
Rijke Janssen R.I.P
Hij hield van kunst en goede boeken
Maar niets stemde hem zo tevree
Als alle festivals bezoeken
Hij had tenslotte geld voor twee
Arme Janssen... R.I.P

Hij was heel rustig-aan begonnen
Al voor de Wereldoorlog II
Ook toen al had hij vele tonnen
En daar verveelde hij zich mee
Rijke Janssen... R.I.P
Door Salzburg is het zo gekomen
Het Festspiel daar, greep hem zo aan
Dat hij 't besluit daar heeft genomen
Er ieder jaar naar toe te gaan
Had-ie het maar niet gedaan

Want Salzburg is hem zo bevallen
Dat hij ook Bayreuth wilde zien
Daar zwelgde hij in Parcifallen
In Tristan en in Lohengrin
Rijke Janssen was zo 'keen'
Nou ja, het was wel bij te benen
Hij was ten slotte rentenier
Een maandje Salzburg, Bayreuth, Wenen
De rest van 't jaar was hij dan hier
Arme Janssen... Als een pier

Maar na de Wereldoorlog rezen
De festivals maar uit de grond
Als paddestoelen! En voor deze
Trok Janssen nu de wereld rond
Rijke Janssen... Niet gezond
Geen festival wou hij meer missen
Of 't in Berlijn was of in Cannes
In Blokker, Luzern of Bruinisse
In Edinburgh of Pakistan
Rijke Janssen... Arme man

Eerst kwamen ze nog na elkander
Maar toen kwam 't zover, naar men snapt
Dat 't ene festival het ander
Met een, twee dagen overlapt
Rijke Jansen... Afgeknapt
Want toen hij onlangs, zonder vrezen
Een fanatieke poging dee
En Edinburgh en Nice te wezen
Toen spleet hij met een klap in twee
Arme Janssen... R.I.P