Ik kom misschien een beetje raar binnenvallen, maar ik kom van de mart met
mijn
moeder, ik kom zo iets leuks tegen voor die kleine, dat kon ik niet laten
liggen. Mijn moeder zegt nog: "Kind, hij wou toch zo graag op zijn
eigen..." Ja,
die ken z'n eige niet zelf verzorgen, dat weet ik als de beste.

Ik heb 'm nog opgebeld, ik zeg: "Je weet dat we samen nog wel een paar
optredens
af te handelen hebben, he." Nou zeg, je had 'm moeten horen, hele zinnen.

Maar ik laat 't er niet bij zitten, hij krijgt me niet gek. Ik ga praten
met een
manager.
Dat gemuts aan een keukentafel, dat moet ik niet meer. Ik wil galajurken,
kleedkamers met hoogpolig tapijt...

Zeg, welke zouen jullie nou geven, 't zijn toch harstikke leuke
stropdassen,
vind je niet? Deze voor z'n koninginnedag? Nee, deze, die vind ik toch de
mooiste, aardbeien, ja dat doe ik. Die vindt 'ie straks dan als tie moet
optreden.
Ik ga gala-optredens doen, en voorprogramma's van hele grote sterren,
bijvoorbeeld, ach, hoe heet 'ie nou weer, die Lee Towers nadoet, kom, hij
was
laatst ook in de Ahoy, die eh, Sinatra. Ja, Frank Sinatra. En dan komt
Frank
naderhand naar me toe, en dan zegt 'ie: "Annie, you were inziemeezinebel".
En
dat zoek ik dan thuis op. Ja, 't is toch prachtig, optreden met zo'n man.
en dan
zit je samen in die kleedkamer met dat hoogpolige tapijt, en dan kijkt 'ie
me zo
in mijn ogen, en dan denk ik: Frank, je ben en je blijf een kanjer...
Maar ja, je zou eigenlijk Harrie z'n kop moeten hebben...
Ach nee, dat is voorbij, schei uit.