Ik houd het kleine ritueel in ere
Opdat je elk moment terug kunt keren

Iedere dag, wanneer het avond wordt
Maak ik de tafel klaar: een extra bord

Bestek, je eigen stoel, een kaars, een glas
Alsof je enkel opgehouden was

Ik hoor (Hoe kon ik denken dat hetgene
Waardoor ik ben, voor altijd was verdwenen)

Ik hoor, alsof de woning nog bestond
Het grind, de klink, het aanslaan van de hond

En je komt binnen op het ogenblik
Dat ik de lamp ontsteek, de bloemen schik

Ik hoop alleen dat ik dan rustig blijf
En, haast niet opziend van mijn stil bedrijf

De woorden vind, als was het vanzelfsprekend:
"Schuif aan, tast toe, er is op je gerekend"