Mannen, maakt gij uw wereld
nu echt tot een woonhuis voor morgen?
Tot ’n zachtere plek om te leven?

Het eerste recht van de vrouwen
is het recht om gelukkig te zijn.
En geluk is een roepnaam voor vrede.

En vrede is lachen en lopen
door weiden die wit zijn van hagel,
is brood en melk op tafel,
is voorjaar, ’n dak van vogels.

En vrede is, zonder verbazing,
de bloemen volwassen zien worden,
het koren hard in de aren,
de angst ’n vertelsel van vroeger.

En vrede is diep mogen slapen
als de dag tot de laatste droppel,
gelijk ’n wijn is gedronken,
is fel in de morgen ontwaken

En vrede is nooit meer een kerkhof
van kinderlijke gehelmden,
is nooit meer een leugen van leuzen.

En vrede is ademhalen en jong zijn
en zachtjes vergrijzen,
een stad met geruchten van water,
’n eindeloos land da bestaat.

O mannen, maakt gij uw wereld
nu echt tot een woonhuis voor morgen?
Tot ’n zachtere plek om te leven?




Tekst: Anton Van Wilderode
Muziek en arr.: Paul Heyninck