Het is een akelige situatie
ik ben mijn hoofd volkomen kwijt
maar altijd als ik haar op straat zie
brengt zij me in verlegenheid

Het is niet zo dat ze me aankijkt
meer de manier waarop ze loopt
en als ik haar dan nakijk
gaat er van alles door mijn hoofd

Misschien moet ik eens met haar praten
dat dan alles toch normaal verloopt
maar ze heeft me niet eens in de gaten
al heb ik dat een tijd geloofd

en ik voel me net een clown
zoals ik om haar sta te springen
ik heb de lachers op m'n hand
maar ik ga kapot van binnen

ze ziet me niet
ze hoort me niet
ze moet me niet
ze wil me niet

is dit liefde?
dat hebben ze me nooit verteld
ik vind het meer een akelige situatie