Als de lichten doven, zijn er in de zaal alleen nog maar ogen. Zijne majesteit het voordoek. Geduld vol spanning Maar hij blijkt een tweeling: in iedere hoek vlucht er een weg
Twee akkoorden Een waterval van licht tovert ruimte Hoe meer leegte, hoe meer belofte Stilte Bij het derde akkoord: vier ballerina's Afgerichte prinsesjes Sprinkhanen op stelten Jonge reigers Heel de ruimte wordt hun beweging Zij schrijven in de lucht met armen en benen Dit is hogeschoolrijden op menselijke voeten Het is vliegen op vleugels van tule Het is leven op je tenen Het is spotten met de vloer Spelend met eigen lijnen, wordt het vlees doorzichtig Zijn zij daarnet geboren uit een bloem? Zijn zij verrezen uit de zwaarte? De hele ruimte ligt open voor twee nimfen Zij dansen haar tot hemel Daar gaan ze op hun tenen door de muziek Hun partners springen een bravo in de lucht Twee aan twee, als een lichaam met vier benen Nu een solo van vier handen Zo leven ze op de toppen van lichtvoetigheid Hun monden zwijgen lachend een leugen: 't gaat met gemak Hier wordt jeugd gezegd in lijnen Dit is vleesgeworden muziek En ik, ik ben alleen nog maar mijn ogen Mijn lijf hangt beschaamd in een fauteuil Als de tweelingbroers weer samenkomen Voel ik me vastgekleefd aan de aarde Mijn lopen is strompelen Mijn leven is kruipen De zwaarte heeft mij in verzekerde bewaring