We staan gelijk, mijn voetbalheld Zit naast mij op de tribune Eens de schrik van iedere linksback Erlangs, voorgoed voorbij Wat kwam is rancune En vroeger zet de toon van elk gesprek
Het valt niet mee Een ander te zien knoeien Hij kan steeds minder tegen zijn verlies Daar wringt de schoen Dan moet mijn held Zich er even mee bemoeien En zulke dingen moet een held niet doen
Het orkest begint, mijn held komt op Hij is nu bijna tachtig Het oude lied: 'Old soldiers never die' De mensen klappen, want Die vinden alles prachtig Mijn held zet in en ik denk: ai
Ik snap het wel Je zit je thuis maar te vervelen En onwillekeurig Gaan je gedachten terug naar toen En dan wil de held Nog een keer de vedette spelen En zulke dingen moet een held niet doen
Ik had nog een held, maar die is er Tijdig tussenuit geknepen Niet dat hij er zelf genoeg van had Een overspannen fan Die hem te goed had begrepen Heeft hem neergeschoten in een grote stad Zo, met een knal Bevrijd van een hoop ellende Nooit meer terug Naar het toneel of voetbalveld Hij had het geluk Dat hij stierf als een legende Niemand is geliefder dan de dode held
Is het heldhaftig om voortijdig af te haken Of dapperder de ontluistering te doorstaan Is het moedig, wie je nakomt af te kraken Of bied je slijmerig jouw ervaring aan Wanneer durf je Te bekennen Maak je nederig Een buiging voor de tijd Op een dag bleek dat je de geest had En op een dag is die magie voorbij