Hun huis was altijd smaakvol ingericht
In die dertig jaar die zij nu samen deelden
Met de trends zijn ze kritisch meegegaan
Gebleven zijn een kruis en twee Mariabeelden
Die, als een uiting van trou, op het dressoir zijn blijven staan
Als goed Christen leven, dat is wat zij wensen
En als ze zondags onopvallend naar de kerk toe gaan
Zijn het gewoon twee heel normale mensen

Die daar wonen met elkaar
Al meer dan dertig jaar
Zo'n tijd is op zichzelf al te prijzen
't Moet wel als man en vrouw
Anders kom je al gauw
In conflict met Simonis en Gijsen

Geen mens zijn ze ooit tot last geweest
Al zijn ze zelf niet altijd met rust gelaten
Maar 't ontbrak hen nooit aan een welwillend oor
Wanneer een buurvrouw uitgebreid ging zitten praten
Hoe het aan liefde en begrip in haar huwelijk ontbrak
En waar ze dat in godsnaam aan verdiende
Hoe luchtte het haar op als zij erover sprak
Met haar buurtjes, twee homofiele vrienden

Die daar wonen met elkaar
Al meer dan dertig jaar
In voor- en tegenspoed op eigen wijze
Niemand die ooit heeft beweerd
Dat-ie dat niet accepteert
Nou ja, de monseigneurs Simonis en Gijsen

In hun huis staat een tweepersoonsbed
Het bed dat zij al dertig jaar deelden
Soms alleen, vaak dicht tegen elkaar aan
Als zij in innige omhelzing elkaar streelden
Op dezelfde plekjes waar 'de gewone' pleegt te doen
Waar de huid trilt als de vleugels van een vlinder
En het gevoel door dezelfde zenuw wordt geleid
Die maakt zich niet druk om een erectie meer of minder

Die daar leven met elkaar
Al meer dan dertig jaar
Wie meent ze terecht te moeten wijzen
Is er iemand die beweert
Dat-ie dat niet accepteert
Nou ja, de monseigneurs Simonis en Gijsen

Hun geweten is vaak op de proef gesteld
Die dertig jaar die zij nu samen deelden
Enerzijds hun geloven in de kerk
En anderzijds hun verlangens die er speelden
Gevoelens die niet door 't gezag worden bepaald
Maar door de natuur met z'n complexe factoren
Hoe vaak was hun gebed niet rechtstreeks tot de Heer gericht
Om zijn menslievende mening eens te horen

Maar ze blijven bij elkaar
Misschien nog wel dertig jaar
Al blijven hypocrieten naar hen wijzen
Wie zijn het die beweren
Dat ze dat niet accepteren
Nou ja, de dames Simonis en Gijsen