Twee buren zaten al 'nen tijd
In haat en nijd te leve
D'n ene was van geld zo rijk
D'n and're arm gebleve
De rijke ha nog nooit genoeg
Zodat-ie z'n naosten buur bedroog
D'r was-ie aalt mee bezig

De rijke ging al op 'ne nacht
D'n hoeksteen wa verlegge
D'n arme had da wel verwacht
Mer durfde niks te zegge
'k Sta in mijn recht, 't is mijn wel goed
'k Zal er vur vechte as 't moet;
'k Zal dieje menswel krijge

Sprak:"Buurman, 't is nog grote schand
Gij moest oe eige schamen!
Twee roe van oewen buur z'n land
D'r moette nie aon komme
Da is toch mijn vaders goed
Hij hee 't verdiend mee zweet en bloed
Gij hebt 't afgenome!"

De rijke viet 'm bij de haor
Begon er bij te krijse
Hij riep:"Wa maakte-gij me daor
Dan zade-gij bewijze
Of da de steed ligt op mijne grond
Of op de jouwe, gij schooiershond!
Dan zalle wij 's kijke!"

Ze kwamen vur de rechters' hof
D'n arme wou iets zegge
Mer slechts de rijke kreeg verlof
Die moest 'n eed aflegge
Hij hee toen dalijk "Ja" gezegd
En zwoer al op z'n hart deez' eed:
"'k Zou gene steen verlegge!"

De zaak was daormee uitgemaakt
D'n arme moest toegeve
Hij was nog dieper weggezakt
Moest zijne grond afgeve
De rijke wreef 's in zijn hand
D'n arme schreeuwde om zijn land
Sprak: "Waor is't recht gebleve."
Sprak: "Waor is't recht gebleve."