Zo geriefelijk en zo vlug
In een lege DC-negen
Kom ik berooid maar bruin terug
Naar de winter en de regen
Met mijn rugzak en gitaar
En een echte kamelenzadel
De woestijn nog in mijn haar
Kauw ik op mijn laatste dadel
Kersvers van Marakech

Zeven maanden in Meknes
En ik gaf taal nog teken
Want het postkantoor in Fez
Was mij veel te ver gebleken
Rustig rokend in een tent
Kon de tijd mij weinig schelen
Ik raakte moeiteloos gewend
Aan het tempo van kamelen
Kersvers van Marakech

O, wat is het gras hier groen
Daar kan geen enkel land aan tippen
Ik veeg voor een droge zoen
Het vet vast van mijn lippen
Waar is het welkomstcomite
Waar blijven al die lieve woorden
Van: hoe gaat het er nou mee
En wat ben je bruin geworden
Kersvers van Marakech

Schiphol lijkt een lege broeikas
Geen spoor van de familie
Die ik bijna al ontgroeid was
Ver van pa en ma en Tilly
Ik ben nu armer dan een luis
Maar blij dat ik de weg ken
Nog steeds op weg naar huis
Hoewel ik nu toch bijna thuis ben
Kersvers van Marakech