Aan de oever van de Rotte, tussen Delft en Overschie
Zat 'n kikvors luid te wenen, met een zuig'ling op haar knie
Zat 'n kikvors luid te wenen, met een zuig'ling op haar knie

"Lieve kleine", sprak de moeder, "zie je daar die ooievaar
't Is de moord'naar van je vader, hij vrat hem op met huid en haar
't Is de moord'naar van je vader, hij vrat hem op met huid en haar"

"Wel verdorie", sprak de kleine, "heeft die rotvent dat gedaan
Als ik later groot en sterk ben, zal 'k 'm op zijn falie slaan
Als ik later groot en sterk ben, zal 'k 'm op zijn falie slaan"

Nauw'lijks was hij uitgesproken, of daar kwam de ooievaar
Greep de kleine bij z'n lurven, stopte 'm bij zijn oude vaar
Greep de kleine bij z'n lurven, stopte 'm bij zijn oude vaar

Toen hij binnen was gekomen, zag hij daar zijn vader staan
En toen zijn ze met zijn tweeen naar de uitgang toegegaan
En toen zijn ze met zijn tweeen naar de uitgang toegegaan

En weer buiten aangekomen, zagen zij nog altijd groen
Hieruit blijkt dus dat de zuren van het rotbeest het niet doen
Hieruit blijkt dus dat de zuren van het rotbeest het niet doen