دستاشو مشت کرده
دستاشو مشت کرده
همه ی دار و ندار رو بردن، یه کویر مونده فقط و لب تشنه
همه ی آرزوهاشو کشتن ولی جنازه ای تحویل نگرفته
حتی بدون تحریما هم خوشبختی اصلاً لمس نمی شه
انگار وطنش مستعمره س، پشیزی واسه ملت خرج نمی شه
صبح و شب سگ دو می زنه، آخر ماه باید قرض بگیره
تو خیابون واستاده که یه جوری حقشو پس بگیره
اینا شهروند نمی خوان، برده می خوان
از تو سلول صدا ضجه میاد و
می خواد چند دهه قتل و غارت تموم شه
چندین ساله اشکش رو درآورده ن و دیگه اشکی واسه گاز اشک آور نمونده
تبعیض داره بیداد می کنه و می گن تو حق مردم اجحافی نی
همه رانتی
تو داشتن تخصص اصراری نی
همه ی کشور رو قفس کشیده ن و می گن اینجا هیشکی زندانی نی
همه رو لخت کرده ن و می گن این پوشش چرا اسلامی نی؟

داد می زنه
کی این جنایتو از یاد می بره؟
داره جون به لب رسیده رو فریاد می زنه
ما همه با هم هستیم

دستاشو مشت کرده
دستاشو مشت کرده
این کوچه ها رو سال هاست با خون شسته ن ولی تعداد تلفات کمه مثکه
همه ی آرزوهاشو کشتن ولی جنازه ای تحویل نگرفته
دیده پول نفت کم بیارن، گودی زیر چشا حفر می شه
بد و بدتری نی، همه آشغالن و یکی داره خدا فرض می شه
هیچ تصمیمی با خودش نی، از لباس تنش
بگیر تا اینکه پول مملکتش داره کجا خرج می شه
می گن حریم شخصی ولی گلوله میاد تو خونه و از شیشه رد می شه
مملکتو به خون کشیدن و خبر کشته شده های یه جا دیگه پخش می شه
لاله ها زیر پوتین له می شن و پیرهن خونی زیر پای آقازاده فرش می شه
آتیشایی که تو منطقه به پا کردن از تکلیف مردم روشن ترن
دلایی که سرد شدن از جسدای توی سردخونه خنک ترن
مظلوما هی کشته می شن، همه ی ۱۲ ماه محرمن
صدا ترکیدن بغض میاد و می گن این اشرار مسلحن

داد می زنه
کی این جنایتو از یاد می بره؟
داره جون به لب رسیده رو فریاد می زنه
ما همه با هم هستیم

دستاشو مشت کرده
دستاشو مشت کرده
خیلیا حبس شدن و مردن، این پایان نی، هنوز نرسیدیم ته قصه
همه ی آرزوهاشو کشتن ولی جنازه ای تحویل نگرفته
همه ی اعتراضا جرمن
تو خیابون صدا شعار اومد و مردم شدن دشمن
همه ی منابع طبیعی رو استخراج کردن و خوردن
فقط جنازه های روی زمین مونده که معدن سربن
مامور لوله رو می گیره بالا، زخمیا هدفش
اون می ره کمک با اینکه گلوله ها میان طرفش
دیگه هیچی واسه ی از دست دادن نداره
فقط انسانیته و شرفش
می ریزن تو بیمارستانا و مجروحین رو از رو تخت می دزدن
همینجوریش هم واسه نداشتن پول درمان می مردن
همه رو قتل عام می کنن پشت درهایی که قفل می مونن
فکر می کنن شهیدای گمنام همیشه گم می مونن
اینا جون آدمیزادو مفت می دونن
حتی بی خداها به اجبار آیه ی یأسو با صوت می خونن

داد می زنه
کی این جنایتو از یاد می بره؟
داره جون به لب رسیده رو فریاد می زنه
ما همه با هم هستیم

داد می زنه
کی این جنایتو از یاد می بره؟