De mens is reeds aeonen lang
Op weg naar vrede en geluk
Hij is in deze martelgang
Zijn eigen zweep, zijn eigen juk
Al zien wij in een ver verschiet
Het zo begeerde toevluchtsoord
Bereiken kunnen wij het niet
En ach, wij zwoegen, zwoegen voort

Op onze leuke en gezellige pantoffeltjes
Zorgvuldig afgewerkt en tevens vederlicht
Die alleraardigste en fleurige pantoffeltjes
Zo'n vrijetijdsgevoel en toch een net gezicht

Het was een zwarte, boze nacht
Een sprokkelaar werd in zijn stulp
Door twee bandieten omgebracht
Zijn weduwvrouw riep luid om hulp
Reeds hadden zij haar half onteerd
Toen kwam, gewaarschuwd door de kat
Het leger aangegaloppeerd
De schurken kozen 't hazenpad

Op hun gevoerde, prettig zittende pantoffeltjes
Een ware weldaad voor de menselijke voet
Die zo aantrekkelijke, handige pantoffeltjes
Waar je, normaal gesproken, jarenlang mee doet

Wij mensen jagen naar genot
Naar aanzien, rijkdom en gemak
Wie heeft nog eerbied voor 't Gebod
De zonde lokt, het vlees is zwak
Doordat wij ziende blind zijn voor
De raadsbesluiten van den Heer
Gaat onze zaligheid teloor
En spoedig daalt Zijn wrake neer

Op onze honneponnig donzige pantoffeltjes
Zo sterk als leer, zo warm als bont, zo licht als gaas
Die ook een tikkeltje ondeugende pantoffeltjes
Die ik van hem gekregen heb met Sinterklaas