Terwijl elk pasgeboren kind eruit ziet als een aap
Met paarsgetinte oogjes en bladend als een schaap
Was ze net een cherubijntje met oogjes van opaal
Als ze lachte leek ze net of ze kon wenen als een nachtegaal
De baker kreeg visioenen, de dokter wreef z'n bril
Toen hij d'r op de wereld hielp, die ochtend in april
M'n tante Odile

Ze groeide op in de reinheid, in schoonheid en verstand
Nog voor 'r puberteit kreeg ze d'r eerste wijsheidstand
Ontving het heilig vormsel in geur van heiligheid
En ze schaamde zich diep bij d' eerste sporen van volwassenheid
Al vlug kreeg ze te maken met de meisjesgek Achiel
Ze weigerde het aanzoek van Petrus en Basiel
M'n tante Odile

De jongen van haar dromen was Josaphat Van Praag
Een ronde roomse kerel met openstaande kraag
Het werd een mooie liefde, het was een prachtig paar
En wat je nu haast nooit meer ziet, de jongen respecteerde haar
Maar mooie liedjes duren niet langer dan vandaag
Bij 't roeien op een meer verdronk met openstaande kraag
Jozef Van Praag

Hoe groot ook haar ontzetting, hoe groot ook haar verdriet
Toch ging ze niet naar 't klooster, toch wanhoopte ze niet
Ze nam toen een besluit, ontzettend voor het kwamedon
Als maagd zou ze zich wijden aan de hemelzoete bruidegom
En die was in de wolken, die was maar al te blij
Hij kreeg niet alle dagen een bruidje zoals wij
In z'n haar en wei

Ze werd lid van de kinderen der onbevlekte maagd
En elke avond bad ze zich een stukje in de kraag
Dan zat ze wat te kwijnen en dacht wat aan haar jeugd
Aan haar verdwenen schoonheid en aan haar onvolprezen deugd
Haar neus begon te krullen, ze kreeg zeer vlug grijs haar
En zo begon ze wat te lijken op een
Overjaarse krokodil

Tot overmaat van ramp kreeg ze een hersenkronkel bij
'Wormus sturulutibus' geloof ik dat de dokter zei
Ze kreeg in heel de buurt een reuze populaire naam
Ze gooide voor wie grabbelen kon heel haar fortuin door 't raam
Dan kwamen er vijf spoken zich nestelen in haar bed
Die waren erg opdringerig, ze behandelden haar net
Als een slet

Met valse dieveogen konden ze urenlang
Haar zitten te beloeren, dan werd ze wel wat bang
Ze stopte haar obligaties en haar kerkboek in haar tas
En nam de vlucht in nachtjapon, hoewel het buiten ijzig was
Haar bloed begon te stollen, ze werd zachtjesaan blauw
En in een vreemd portiekje, ten gevolge van de kou
Ging ze te ziele, m'n tante Odile