Ze willen allen 't allerbeste, ze zijn de botte burgerij en om hun ego vet te mesten halen, betalen ze overal beroemdheden bij. Zij hebben altijd de mooiste plaatsen speciaal voor hun gereserveerd. Hoeven zich voor niemand meer te haasten, zij hebben de macht, wie niet op hun wacht is uitgerangeerd. Het liefste rijden ze hun limousine naar het zoveelste zinloze feest waar ze dan steeds weer dezelfde gezichten zien en dan doen alsof ze echt nog nooit zo gelukkig zijn geweest. Ze hebben op alles steeds een antword want het antwoord zijn ze zelf maar als je hun verhelen aanhoort lullen verhullen ze, o wat smullen ze toch van hun geld. Ze zeggen dat ze nooit meer eenzaam zijn want vrienden hebben ze in overvloed maar ze weten dat je voor die schonen schijn heel veel betalen moet. Maar als de nacht dan valt en de deuren gaan potdicht in hun penthouse, villa of kasteel en de leegte vult de kamers o, zo kostbaar ingericht want ze hebben echt van alles maar van alles veel te veel. Dan liggen ze te snakken naar hun dromen van geluk doodsbang voor hun eigen aangezicht. Ondanks al die vreemde pillen, en de allerduurste drank krijgen ze van de eenzaamheid hun ogen niet meer dicht. Maar morgen zijn ze 't weer vergeten dan horen ze er echt weer bij. Van angsten willen ze niet weten, dan kopen ze, lopen ze arrogant zichzelf weer voorbij. 't Is de belazerde elite het is de botte burgerij omdat ze niet echt kunnen genieten halen, betalen ze overal beroemdheden bij.

Tekst en muziek: Jan ten Hoopen