hij is een graaf en dus van adelijken bloede,
hij heeft een stamboom tot 1302.
zij is een maagd die alle runderen moet hoeden
en zij heet simpelweg de hele dag Marie
hij heet Robert en dan nog 16 lettergrepen
hij heeft een franssprekende snor mère pedigre
hij ziet Marie, zijn bril beslaat, hij zegt benepen
o la la la
en dan begint het hoofdstuk 2

hij kijkt haar aan en zegt: Boeboeleke tu est belle
ze bloost en kijkt hem heel weemoedig aan.
en zijn hart tokkelt heel hard tegen zijn bretellen
en ook haar hart begint een charleston te slaan
ze ziet de wasem op zijn ronde brilleglazen
ze denkt: hij weet het n dan snikt ze aan zijn borst
want zij is maagd, ze weet van toeten noch van blazen
met alle tranen heeft ze zijn revers bemorst

de twee volgende hoofdstukken schenk ik u
het zijn lyrische ontboezemingen over het landschap

doch hoofdstuk zes is zeer belangrijk om te weten
dan gaan ze samen naar dat groot en eenzaam bos
en naar zo'n bos daar ga je niet om iets te eten
trouwens dat bos dat was gekend wegens zijn mos
ik laat de lezer echter in het ongewisse
wat of er voorviel of wat er is geschied
in elk geval in hoofdstuk 7, ja dan is ze...
ach u begrijpt ons wel de kleine heette Piet.

Robert intussen laat geen woord van zich bemerken.
in hoofdstuk 9 zegt men, zit hij in Parijs
de wroeging kwelt hem en hij drinkt buiten zijn perken
en na twee hoofdstukken is hij volledig grijs
hij leeft er zwoel midden 't gewoel van lichtekooien
maar zelfs de allerlichtste kooi verveelt haar gauw
en heel geleidelijk gaat zijn hart aan het ontdooien.
hij keert terug al met een onvolmaakt berouw

in hoofdstuk 14 op een van zijn middagtochten
ziet hij plotsklaps Marie met haar zoon.
het heerlijk kind dat zij tesamen vroeger kochten
en dan een parel zijn aan zijn vaders kroon
Robert is zo geacht dat voor het hoofdstuk klaar is
hij een infarct krijgt van te hoge sentiment
er is geen dokter bij de hand, maar de notaris
passeert gelukkig tijdig voor het testament

en de moraal van dit verhaal dat krijgt u gratis
weet dat een druppel daar eens af en toe te laat is.
en de tweede moraal van wat ik hier wilde behandelen
is dat een moeder met haar kind veel moet gaan wandelen
misschien ontmoet ze dan een leenheer die meent dat hij iets herkent
en die zet haar dan toevallig in zijn laatste testament