't Wordt stil Langzaam aan gaat de dag weer voorbij Het daglicht gaat slapen Nu ontwaakt rust in mij 'k Heb zoveel gehoord en gezien vandaag Het dringt tot mij door, dus stel ik de vraag Voor wie gaat de zon morgen schijnen of niet Een deel krijgt geluk, de anderen verdriet We weten het brood wordt niet eerlijk verdeeld En honger doet pijn, een afschuwelijk beeld.
Ik wacht tot het donker wordt Dan vind ik wel rust in mij Maar zo is het wel niet voor iedereen Ik wacht tot het donker wordt Dan voel ik weer hoop in mij Nu zou ik willen lachen maar ik ween
Men spreekt niet met woorden Maar met een geweer Die ene wil iets, de andere veel meer Zelfs de kleur van een mens Schijnt van eeuwig belang We zijn onverschillig en nog voor hoelang
Ik wacht tot het donker wordt Dan vind ik wel rust in mij Maar zo is het wel niet voor iedereen Ik wacht tot het donker wordt Dan voel ik weer hoop in mij Nu zou ik willen lachen maar ik ween