’k had me verstand tussen mijn benen
’k liep mijn hormonen achterna
ik zei "I love you", maar ik meende er de balle van
en ’k voelde heelmol niks of toch bijna

ik was een studiereis begonnen
van hoeda vrouwen zen in ’t echt
’k heb meer verloren dan gewonnen in die ongelijke strijd
en toch ik voelde mij ni slecht

de katten die ik hem gegeseld
al d’eikes die ik hem gepeld
en al de bedden waar’k mijn wilde haren achterliet
die heb ik zelf al lank ni meer geteld

volwassen zal ik nooit ni weurre
voor mij gin jaren van verstand
mor ’t is percies of ’k na wel honderd jaar gevaren t’hebben
eindlak in een haven zen beland.