Toen de dichters gingen staken op een mooie dag in mei
Omdat zij geen zout verdienden in de pap, de balkenbrij
Dreven lied'ren op de winden ongeschreven zo voorbij
Toen de dichters gingen staken in de mei

Toen de dichters bleven staken in de hete zomerzon
Werd geen lied meer opgelaten als een kleine luchtballon
Zelfs geen puntdicht kwam te voorschijn, alles bleef in de cocon
Toen de dichter bleven staken in de zon

Toen de herfst z'n oude kleur kreeg duurde nog de staking door
Blaad'ren vielen van de bomen, maar van dichters nog geen spoor
In de bos vond men de sporen van het paddestoelenrijk
Kleuren hingen aan de bomen zo te kijk

In de koude gure winter leek de wereld grijs en kaal
Niemand durfde meer te zingen, niemand kwam meer op 't verhaal
Maar toen 't voorjaar in het land kwam was het met de staking uit
En een nieuwe lente bracht een nieuw geluid

Dichters grepen naar de toetsen in het eerste lentelicht
Heel de aarde lag weer open, heel de wereld een gedicht
Ook als zij geen zout verdienden in de pap, de balkenbrij
Zong hun hart weer van de lente, van de mei