Het wrattenzwijn zwierf in de bergen
En riep: "Wie is er zo alleen als ik?"
En zie, voorwaar, er kwam een antwoord
Een stem van heel ver weg riep: "Ik"
Er woont daar iemand die mij kent
Zo dacht 't wrattenzwijn ontroerd
O, zeg mij, wie je dan ook ben
Vind je me lief en toen klonk "Lief"

He, dacht 't wrattenzwijn verrast
Ik ben dus toch niet onbemind
Zij woont daar ergens in de heuvels
He, dacht 't wrattenzwijn verrast
Ik ben dus toch niet onbemind
Ik heb geen rust voor ik haar vind

"Ben je dichtbij?", riep 't wrattenzwijn
't Antwoord kwam dadelijk: "Dichtbij"
"Kom dan bij mij", zo riep hij telkens
Steeds riep de stem terug: "Bij mij"
"Ben ik koud of warm?", roept hij vertwijfeld
"Warm" komt 't antwoord vliegensvlug
"Wat wil je? Eenzaamheid of kusjes"
"Kusjes", roept de stem terug

Zo doolt 't wrattenzwijn al dagen langs de bergen door het woud
Zijn varkenshartje klopt onstuimig
Zo doolt 't wrattenzwijn al dagen langs de bergen door het woud
Er is iemand die van hem houdt