Op een avond in april...We zaten zwijgend naast elkaar,
En ik dacht zo bij mezelf: wat ben jij stil...
...En ik hoor nog steeds dat lied
Ik vergeet nooit meer dat lied
Toen je wegliep en mij eenzaam achterliet.

Ik had liever dat je riep
Want de stilte woog zo zwaar
Zo afwezig zat je daar, bij het raam...
...En ik hoor opnieuw dat lied
Ik vergeet nooit meer dat lied
Dat de stem was van mijn eindeloos verdriet.

In ons huis is het nu leeg
Zelfs de hond is uit zijn doen
Had ik beter iets gezegd, toen jij zweeg?
...En ik hoor nog steeds dat lied
Ik vergeet nooit meer dat lied
Maar het stilt de honger niet van mijn verdriet.

Op een avond in april...
Je zei geen woord, zelfs geen vaarwel
Enkel maar de radio, en mijn verdriet...
En ik hoor nog steeds dat lied
Ik vergeet nooit meer dat lied
Dat me eenzaam in de auto achterliet...