Koning Middelmatigheid
Uw naam klinkt, naar ik vrees
Van nu af tot in eeuwigheid
Van eeuwigheid tot zaligheid
Uw koninkrijk werd, naar ik vrees
In deze tijd geboren
Koning Middelmatigheid
Het Hooglied werd verbrand
U hebt in plaats van ons gebed
Uw credo op muziek gezet
Geschreven voor te klein verstand
En niet verwende oren

Koning Middelmatigheid
Uw mond van cellofaan
Zingt schichtig een cantate
Als een vliegtuig is vergaan
Maar niemand in Uw discotheek
Laat werkelijk een traan
Uw feestgezang klinkt daarentegen
Luider dan voorheen
Koning, sta mij toe
Dat ik daarom zachtjes ween

Koning Middelmatigheid
Men luistert naar Uw woord
En in Uw dure kermistent
Bejubelt men gering talent
Daarbuiten gaan Uw knechten voort
Uw koningkrijk te prijzen
Koning Middelmatigheid
Ik zie in het verschiet
De stad waarin Uw volk gedijt
Verrezen uit eenvormigheid
De toegang tot het grijs gebied
Van dorre paradijzen

Koning Middelmatigheid
Hoe klein is Uw postuur
U haat de stille zoeker
Naar het eenzaam avontuur
De man aan Uw loket vertrapt
Het laatste restje vuur
De boodschap van de zekerheid
Klinkt luider dan voorheen -
Koning, sta mij toe
Dat ik daarom zachtjes ween

Koning Middelmatigheid
Hoe groot is Uw gezag
Uw bontgekleurde vogelaar
Lokt grijnzend met zijn verse waar
Hij wijst met zijn reclamelach
Op onze grote noden
Koning Middelmatigheid
Uw druiven zijn te zuur
U toont ons op het sportjournaal
De spelers met de geldmoraal
De helden van dat ene uur
Zijn onze nieuwe goden

Koning Middelmatigheid
U haat het zoete spel
U ziet in elke dromer
Een gevaarlijke rebel
U hebt Uzelf verborgen
In Uw kille citadel
De laatste dichters sterven
En ze sterven zo alleen
Koning, sta mij toe
Dat ik daarom zachtjes ween