Pesnia poiotsia i ne poiotsia pravym. Strast' otdaiotsia, mne otdaiotsia darom. Ptitsy upali vniz, ehto verno P'ianye byli oni. V noch' poneslis', ubegaia, krasneia, Ot pulemiota ogni. Konchilas' vodka, otdali prikazy, I pervym shagnul lejtenant. V glazakh u soldat chitalis' otkazy, Shiol v ehto vremia po lesu desant.
Vetki kachalis' i ne kachalis' vlevo. Ptitsy smeialis' i ne smeialis' gnevno. Khrustnuli list'ia, ia obernulsia, Diatel smotrel na menia. Znal on, chto gde-to vdali, na opushke Shla ne na shutku vojna. Lesnik smekha radi rugal komandira, Listovki valialis' v lesu. Devitsa shla pela i pesni igrivo, Desantnik pojmal eio za kosU. Na-na-naj-naj! Na-na-na-na-na-naj! Na-na-naj-naj! Na-na-naj! Na-na-naj-naj! Na-na-na-na-na-naj! Na-na-naj-naj! Na-na-naj!
Nebo serdilos' i ne serdilos' khmuro. Serdtse zabilos', ostanovilos' utrom. Desant potoptal vse griby, a devitsa Vziala da ushla k lesniku. Diatel zasnul, otrezveli vse ptitsy, Uselisia pet' na suku. Togda komandir zastrelil lejtenanta, Napomnil on tak o sebe. S utra rasskazal ia vsio starshemu bratu. On ponial, chto ehto prichudilos' mne.