In 't huwelijk ziet men in 't eerst de speelman op het dak
Hij fiedelt menig deuntje om 't zeerst en houdt daar zijn gemak
De man is vol voorkomendheen daar vrouwlief nimmer mort
Het wittebrood is opgesneen dat ras oudbakken wordt
Het wittebrood is opgesneen dat ras oudbakken wordt

Gaat hij des morgens, soms vrij laat, naar zijne bezigheen
Dan weet zijn vrouwtje troost noch raad, laat hij haar zo alleen
Door min vergeet zij 't middagmaal; gevoelt zich droef als Job
Maar hij eet zonder groot gemor een kliek van gist'ren op
Maar hij eet zonder groot gemor een kliek van gist'ren op

De tijd heeft vleug'len en men vindt dat d' echt wel wat geneert
De man die 't koffiehuis bemint; de vrouw die converseert
De man raakt spoedig uitgepraat; de vrouw boeit zo niet meer
De speelman poetst van 't dak de plaat, en komt er zelden weer
De speelman poetst van 't dak de plaat, en komt er zelden weer

Gij, jonge kieden en gij, die d'echt reeds hart en handen bindt
Houdt, gaat het goed of gaat het slecht, die speelman steeds te vrind
Houdt vrede in huis en liefde in 't hart, want heel de rest is lak
Dan blijft, daar hij de jaren tart, de speelman op uw dak
Dan blijft, daar hij de jaren tart, de speelman op uw dak