Ik stond gekweld aan de reling
Onder mij lag de ruwe zee
Ik had geen ruimte meer, geen speling
Ik moest van boord, ik wou niet meer mee
Ik voelde een hand op mijn schouder
Ik keek om, daar stond een man
Hij leek op mij, maar was veel ouder
En zei: "Ik weet waarom je niet meer kan

Jij bleef op twee gedachten hinken
En wie zo voor de golf uit rent
Die is te traag en zal verdrinken
Je moet ze tonen wie je bent

In het dal van de tranen met tuitenberg
Ligt een man, die de top wou bereiken
Zo dood als een pier, en men zei hem nog zo
Dat hij nooit naar beneden mocht kijken

Wie omkijkt, mijn vriend, op weg naar de top
Die zal zijn doel nooit bereiken
Hij wordt misselijk van de hoogtevrees
Heimwee en de stank van lijken"

"Ik heb", zei ik toen "op de top van de berg
Mijn leven gewaagd om dit te bereiken
Wat heb je er aan de winnaar te zijn
Als je niet naar de verliezer mag kijken"

"Niet lullen", mijn vriend "dit is de top
Die heb je zo graag willen halen
En dat je die vreugde niet delen kunt
Is de tol die je moet betalen"

Het is de tol van de roem
Dat de schoen altijd wringt
Je praat niet met proleten
Terwijl je wel voor ze zingt
Dat is de tol van de roem
Je kan doen wat je wil
Want de worm in de appel
Zie je niet aan de schil

Ik sta gekweld aan de reling
Pal voor mij ligt de donkere zaal
Ik breek voor twee uur de verveling
Een glimlach in het tranendal
Ik geef geen hand meer, maar een vinger
Ik zal je leiden, wees niet bang
Ik zal voor je dansen, voor je zingen
Maar lekker blijft een vinger lang

Dat is de tol van de roem
En dat doet me verdriet
Want ik wilde mezelf zijn
Aan het eind van dit lied
Dat is de tol van de roem
En die krans bij mijn dood
Die mag je houden
Want ik was niet zo groot