Ik ben liever lui dan moe
Ik weet hoe goed ik ook mijn best doe
Het gaat toch nooit echt perfect
Want ik ben liever lui dan moe

Daar gaat ze, zoals altijd
Als de bliksem ervandoor
In een oogwenk, zonder reden
Gooit ze alles overboord
Hoe kon ik weten dat zij van dit leven niet hield
En dat ik liever in bed lig kan zij niet verstaan

Wat zou ik gaan werken
Het zegt me helemaal niets
Ik pluk de dag, leg me liever
Languit op mijn zij in het gras en
Ik heb nog minder dan helemaal niks aan mijn hoofd
En elke dag is een wonder dat mij weer verdoofd

Als ik ooit een keer uit mijn roes ben ontwaakt
Ga ik misschien aan de slag tot mijn rug ervan kraakt