Ik lig hier met een vreemde man in bed
Het leven heeft een masker opgezet
Illusie van vermeende tederheid
Verloren tijd
Dat lichaam dat ik streel, dat naast me ligt
Geef ik een andere naam, droom een ander gezicht

Het blijft een vreemde man die mij omarmt en mij verwarmt
Want weet ik veel hoe hij echt heet en wat hij bij mij vergeet
Wie hij denkt, die ik zou moeten zijn als balsem voor zijn pijn
Ik weet alleen dat deze nacht ons geen troost of antwoord bracht
Ik weet, dat als het lichaam zocht en vond
Het ons voor 't laatst tot iemand bond

Ik lig hier met een vreemde man in bed
Die mij even van de eenzaamheid redt

En in het koude ochtendlicht vervaagt het beeld van jouw gezicht
Wij horen lang niet meer bijeen
Het lichaam ademt weer alleen
En in het grijs van deze dag verkilt zijn hand, verstart zijn lach
Een lach die ik voorgoed verlies
Een hand die ons voor 't laatst tot iemand bond

Ik lig hier met een vreemde man in bed
Die mij even van de eenzaamheid redt