Het begon allemaal in een ver verleden
Ik lag op mijn bed, wat een hels geschreeuw beneden
Waarom hadden ze ruzie, wat had ik misdaan
Het maakte niet uit, de bom zou afgaan
Mijn leven zou veranderen, ze gingen scheiden
't Was gebeurd, niemand kon het meer vermijden
Maar: mijn leven ging door, kon niet even stoppen
Moest mezelf door de pijn heen schoppen
Shit werd erger, mijn moeder ging hertrouwen
Geen ontkomen aan de duivel zijn klauwen
Gevangen als een vogel in een kooi
Viel aan mentale verkrachting ten prooi
Toen nog te jong om het te begrijpen
Stress begon me de keel dicht te knijpen
Toen ik dat inzag was het al te laat
Te veel opgeneukt in het leefklimaat
Drank dag in, dag uit, tegen mij te zeiken
Isolement, kon niemand meer bereiken
Ik deed nooit eens wat goed bij hem, kon geen kant op
Zat klem, negen jaar in die hel gezeten, dus je kan me niet raken
Hoe je ook gaat (eten), ik ben al te veel gekraakt
En dat is wat mij gescheiden afval maakt

Pas op leden, want deze shit stinkt
Intenser dan het vocht dat je dagelijks drinkt
Kinderen vallen in een gat als ouders scheiden
Het is niet te vermijden dat dat gaat leiden
Tot losgeslagen stuurloze hoopjes klei
Wie ze vindt die kneed ze, en is vrij
Een vorm te kiezen als ze goede raad verliezen
En er een toekomst blinkt, die stinkt
Crimineel, in zichzelf gekeerd, losgeslagen
Dat kan allemaal als ouders hun eigen leven wagen
Of het nou is uit egoisme of verveling
Van andere de redenen voor kinderen en een boel celdeling
Een geboorte, maar is er wel nagedacht
Of zie je alleen een rozig wolkje mens dat lacht
Kinderen zijn geen pretje maar puur serieus
Ik haat het te zeggen, maar hel wat een keus
Pa en ma blijf je altijd, niet alleen biologisch
Vooral de geest want die betekent toch het meest
Voor je kroost, je bent hun leraar, hun troost
En zo veel meer, maar als je hem smeert
Je laat ze achter als een passant die je nooit kende
Maar of je nou gaat of blijft, het is toch ellende
Je wens om een kind blijkt desastreus
Ik haat te zeggen, maar hel wat een keus

Ik ben depressief en agressief
Omdat ik ben afgekraakt en uitgebraakt
Niet geaccepteerd, gediscrimineerd en nu geisoleerd
En ik vraag me af: wie was er verkeerd
Want als kind weet je niet waar je aan begint
En als je leven stinkt en het rechte pad nooit meer vindt
Want als je je eigen ouders niet kan vertrouwen
Waar kan je godverdomme nog op bouwen
Maar zij waren niet het echte probleem
Het zijn de moeder-moederneukers om me heen
Een Lijkenpikker hebben ze van me gemaakt
En van toen tot nu mijn leven gestaakt
Niet mijn ouders, nee, maar de rest, ja
Jullie allemaal hebben mijn leven verpest
Christelijke dorpelingen, zogenaamde vrienden
Waren de eerste die vonden dat ik hel verdiende
Toen kwamen de tweede mammies en pappies
Maar sukkels dit is echt en het zijn geen grappies
Drankmisbruik en mentale verkrachting
Niet meer in staat aan de maatschappelijke verwachting
Van de ene klerezooi naar de andere gestuurd
Nu de grootste crimineel uit de buurt
Maar dat werkt niet en dat helpt niet
Als je zonder reden slaat of schiet
Nee, ik heb me leren beheersen maar zeker weten
Ik zweer ze als mijn familie nog een keer wordt gekweld
Door een glurende buur uit het veld
Dan beuk ik je op met een biels, Niels
Of bewerk je eventueel met mijn pikhouweel
Want je zult boeten en betalen voor wat jullie weg kwamen halen
Ja, gehard en sterk eruitgekomen
Ben ik nu die gozer in je slechtste dromen
En bang daarvoor was je altijd al
Voor een zwaar geval van gescheiden afval