De regen valt met bakken naar beneden Buiten giert de wind om 't huis De kinderen zijn naar bed Ik zit beneden De koffie pruttelt zacht op 't fornuis
't Is nu alweer twee jaar geleden Dat wij elkander moesten laten gaan Maar ik wens niet meer te leven in 't verleden 't Verleden is een land hier ver vandaan En ik huil niet meer En ik vraag niks meer Ik geef me over aan de weg van de wind En ik hoef niks meer Want deze keer, volg ik mijn hart Met de ogen van een kind
Jij vond toen je liefde bij 'n ander Ik had nooit gedacht dat dit gebeuren kon Maar de onrust en 't striemende verlangen Brachten mij steeds verder van mijn bron
De tijd was eigenlijk al wat me kon redden Maar iedere dag duurde me te lang Maar sinds ik niet meer wens te spoken door 't verleden Ben ik nooit meer eenzaam, nooit meer bang En ik huil niet meer En ik vraag niks meer Ik geef me over aan de weg van de wind En ik hoef niks meer Want deze keer volg ik mijn hart Met de ogen van een kind
En wat de toekomst brengt Dat weet geen mens Maar de weg van mijn hart Is nu mijn grootste wens En wie weet, krijg ik dan wat ik verdien En ik huil niet meer En ik vraag niks meer Ik geef me over aan de weg van de wind En ik hoef niks meer Want deze keer volg ik mijn hart Met de ogen van een kind