Lange dagen, moederziel alleen.
Het lijkt alsof echt niemand om je geeft.
Onbewogen, starend naar de klok,
vragend aan jezelf waarvoor je leeft.

Iedereen kan soms het leven niet meer aan.
Iedereen heeft pijn soms, dus laat jezelf niet gaan.

Er is altijd een weg, altijd een licht.
Veeg de tranen nu uit je gezicht,
want er komt een moment
dat het geluk voor je staat,
dus hou nog even vol als het niet gaat.
Het komt eraan.

Niet geslapen, weer een lange nacht.
Waar is alles toch zo mis gegaan?
Duizend vragen, tollend in je hoofd,
zoekend naar de zin van het bestaan.

Als het geluk je plots verrast,
denk dan niet na maar grijp het vast.