De meester spreekt bij 't afscheid tot zijn knecht
Bij hem nog in de leer
"Bewaar mijn huis en mijn gebod
Bedenk altijd: eens kom ik weer"
De leerling luistert al niet meer
En gaat vol ijver aan het werk
En trots herhaalt hij keer op keer
Dit is de enig ware kerk

Heb lief, zo heeft de heer gezegd
De knecht heeft iets van 'lief' gehoord
En daar verschijnt een tweede knecht
Die ook al goochelt met dat woord
Nu wordt de eerste zeer verstoord
Maar hij was eerst, dus hij staat sterk
En steeds roept hij bij brand en moord
"Dit is de enig ware kerk"

't Getal der knechten groeit steeds aan
En ieder loopt het uit de hand
Met liefde wordt hier veel gedaan
Rood kleurt de hemel boven 't land
't Is kerk om kerk en tand om tand
En steeds leest men op iedere zerk
En op de graven in het zand
Dit is de enig ware kerk

Nog is de tovenaar van huis
En deed de knecht zijn meesters werk
Nog rijst op Golgotha het kruis
Is dit de enig ware kerk
Is dit de enig ware kerk