(Muziek: Zebulon, tekst: Def P. 1997)

Elke beginnende artiest die wil een manager
Nog voor hun eerste demo is de zakelijke kennis er
En toch, artiesten die komen en gaan
Ze zien het als een baan terwijl de echten doorgaan
Zolang als het kan en omdat het moet,
want als een drang of een dwang zit het in je bloed
Zweten, streven, want het leven duurt even
En zolang we leven zullen wij alles geven
wat er in zit, al is het wel eens bar triest
Maar ik zie alles het liefst met de kijk van een artiest
En al gaat het niet altijd over rozen,
dit is de keuze waar ik voor heb gekozen
En ook al is het vaak superirritant
en denk ik: "Wat voor wereld ben ik in beland?!"
Met hypocriete slijmende kapsoneslijers
en slappe ouwehoeren en tonenbreiers
Sommigen belerend, sommigen shoquerend,
sommigen gelukkig ook bullshitwerend
Ik houd het zelf liever realistisch
want die andere bitchies zijn me veel te simplistisch
En ik houd me ook verre van ver
een artiest die zichzelf liever ziet als een ster
Bah! Fok al die omhoog gevallen rijken
en hun kwijlende fans die tegen hen opkijken
Hoe kan je met die sukkels nou beneden zijn?
Ze staan op het toneel alsof ze Jezus zijn
Met de allerduurste mode aan en hun eyelijntjes
proberen ze van invloed te zijn op de kleintjes
En ze vervullen elke fan z'n wensen
want het zijn gewoon zakenmensen. Ja ik ken ze!
Ze meten zich vaak een imago aan
alsof ze met het lot van de wereld zijn begaan
En hun fans maar dokken, die geloven er heus in,
maar al het grote geld gaat toch meteen weer hun neus in
Lallen en brallen om maar op te vallen
en die mediaballen slikken alles van die kwallen
Fok sex drugs en rock 'n roll
Ik neuk best maar leef niet als een junk of snol
Ik blijf gezond en ik sta goed op de grond
Ik blijf trouw aan mezelf en tóch kom ik rond!

Zo is de wereld van een artiest
Het is triest hoe een deel ervan zichzelf verliest
Dus doe nou maar normaal, want je bent niet zo bijzonder
Het blijft toch altijd er op of er onder
Zo is de wereld van een artiest
Het is triest hoe een deel ervan zichzelf verliest
Dus doe nou maar normaal, want je bent niet zo bijzonder
Je uiterlijk valt op, maar wat zit er nou onder?

De wereld van een artiest die lijkt zo mooi,
maar hoe bekender je bent des te kleiner je kooi
Mensen die proberen maar je leven te runnen
en er is ook veel shit waar je tegen moet kunnen
Dag en nacht werk je je ziek aan je muziek
en als het eindelijk klaar is krijg je alle kritiek
Jaar na jaar kreeg je werk veel respect
en nou is eindelijk je stijl helemaal perfect
Maar dan ben je in ene niet vernieuwend meer
en hoor je: "Jij boeit nou helemaal niemand meer!"
En je trekt het je aan, want je hoort het ook van anderen
en dan besluit je maar je stijl te veranderen
en krijg je zelfs van je fans een dis
omdat je stijl opeens toch niet zo tof als vroeger is
En wat moet je dan? Je had het helemaal gemaakt
en nou wordt je shit door iedereen afgekraakt
En dan kom je naar mij voor een goed advies
Ik zeg: "Doe maar wat je wilt en fok recensies!"
Ik hoor ze al vernieuwal! Ben je mal!?
Je weet de beste stuurlui staan altijd aan wal!
Of wat dacht je van die fans die je effe komen zeggen
dat je al je ouwe nummers nooit meer kan overtreffen
Terwijl je juist weet dat jij nu beter bent
Het lijkt verwarrend, maar niet als je de rede kent
Kijk, oude nummers hebben een nostalgische waarde,
maar goeie nieuwe nummers worden beter met de jaren
Zie maar hoe al die ouwe rotten wegzinken
als ze zich forceren om als vroeger te klinken
Je kan niet fokken met de tijd en echt,
een goed nummer blijft goed en een slechte slecht
Nieuwe nummers kunnen nooit die ouwe tijd terugroepen,
maar over tien jaar hoor je zelf bij die groepen
die bekend staan als die gasten uit die goeie ouwe tijd
en zijn je nummers van nu wél een nostalgisch feit
Dus laat ze maar lullen met hun eeuwige gefuk
Maak lekker je muziek en maak je verder niet te druk
Fans en recensenten die komen en gaan,
maar de echte harde kern staat altijd vooraan
Dus ik maak me niet meer druk of het nog allemaal lukt,
maar ik breng gewoon de hip-hop waar niemand mee fukt!

Zo is de wereld van een artiest
Het is triest hoe een deel ervan zichzelf verliest
Dus doe nou maar normaal, want je bent niet zo bijzonder
Het blijft toch altijd er op of er onder
Zo is de wereld van een artiest
Het is triest hoe een deel ervan zichzelf verliest
Dus doe nou maar normaal, want je bent niet zo bijzonder
Je uiterlijk valt op, maar wat zit er nou onder?