In de uren van de middag Als de zon naar het westen draait Zou hij jou dan kunnen zien Daar in de heuvels Met je haren als een sluier Goud dat in de wind verwaait Met een varen in je handen Langs het Meer van Ambleside Als misschien de grijze deken Van de regen openwaait En het bergland wordt nog groener Langs het Meer van Ambleside Zou jij dan nog dezelfde zon Als ik zien schijnen
Dit is misschien geen lied voor jou Dit is misschien te laat geschreven Maar ik bleef hier in dit land van kou En waar ben jij gebleven
Jaren later zijn de gaten In mijn geest nog niet gedicht En ik kijk er nog doorheen Naar het land van vroeger Waar we liepen in de regen Samen in het groene licht Ik hield al mijn domme aandacht Veel te lang op jou gericht En ik zag de hete tranen Van de wind op je gezicht Toen ik jou voorzichtig kuste Hield je stijf je ogen dicht Met de trein ben ik voorgoed Van jou vertrokken
Dit is misschien geen lied voor jou Dit is misschien te laat geschreven Maar ik ging terug naar dit land van kou En jij bent daar gebleven
Op een warme zomeravond Met mijn vrienden en mijn vrouw Komt jouw brief Dat je weer terugkeert in september En op deze warme avond Sluit ik het venster voor de kou Uit het westen komt de regen En de lucht wordt kil en grauw En ik vlucht weer naar mijn vrienden In het huis waarvan ik hou De allerlaatste vlinder Spelt ik op mijn eigen mouw Laat dit feest Tot in de vroege ochtend duren
Dit is misschien geen lied voor mij Dit is misschien te laat geschreven De tijd die komt, die gaat voorbij Maar waar ben jij gebleven
Dit is misschien geen lied voor mij Dit is misschien te laat geschreven De tijd die komt, die gaat voorbij Maar waar ben jij gebleven