Er was een porseleinen prinsje, die stond op een bufet
Met een porseleinen sabel en een porseleinen pochet
Aan d'and're kant stond een prinsesje, ook van porselein, zo keurig net
Met porseleinen hoepelrokken, bij een porseleinen spinet

Tralala, tralala, tralala, tralalalala

Ze keken altijd naar elkander, zij hield van hem en hij van haar
Maar 't was zo jammer, want voor kussen stonden ze te ver van elkaar
Maar op een dag, toen ging de vrouw des huizes aan de schoonmaak, o wat
was ze druk
En zette ze toen bij elkander en toen begon hun geluk

Tralala, tralala, tralala, tralalalala

De prinses was toen zo dolgelukkig dat hij dicht bij haar werd gezet
Maar zolang het toch nog licht was bleef ze deftig bij haar spinet
Maar die nacht, toen is hij haar gaan kussen, op haar porseleinen blonde
haar
Want hun porseleinen hartjes, die klopten voor elkaar

Tralala, tralala, tralala, tralalalala

Toen het weer licht werd stonden ze weer statig, maar toch iets anders dan
die dag d'r voor
En de vrouw des huizes zag 't en die had het dadelijk door
Dus zette zij de prins voorzichtig op een hoge kast, want anders dan
Porseleinen kind'ren, kijk, daar hield ze niet van

Tralala, tralala, tralala, tralalalala