Nu nog even een verhaaltje van een heel klein roze kraaltje
Van een pareltje uit moeders parelsnoer
Het kleine, stoute meisje Joke had het parelsnoer gebroken
En toen rolden alle kraaltjes op de vloer

Maar haar broertje Alexander zocht de kraaltjes bij elkander
Eentje rolde er naar buiten op de straat
En het rolde en het rolde; Alexander holde, holde
Maar het rolde in het bos: hij was te laat

En hij vroeg het aan de meeuwen, die zo lelijk kunnen schreeuwen
En hij vroeg het alle vogels bovendien
En hij vroeg het aan de vossen in de woeste, wilde bossen:
"Hebben jullie soms het pareltje gezien?"

En hij vroeg het aan de honden, of ze iets hadden gevonden
Maar de honden zeiden heel verdrietig: "Nee"
Maar twee kleine, bruine mollen hadden het in zee zien rollen
En toen holde Alexander naar de zee

Nou, daar was een ouwe visser, die zei: "Jongetje, wat is er?"
Alexander zei: "Ik ben mijn kraaltje kwijt"
"Wel, wel, wel, zal ik mijn netten dan maar even uit gaan zetten
Ga maar zitten, hoor, het duurt een hele tijd"

Toen ze het net op gingen halen, zat het boordevol garnalen
En een mosseltje was ook uit zee geschept
"Mossel, kun jij ons soms helpen? Heb jij iets tussen je schelpen
Laat es kijken, lieve mossel, wat je hebt"

Toen kwam het puntje bij het paaltje, want... de mossel had het kraaltje
En hij stond het eindelijk schoorvoetend af
Alexander knoopte het kraaltje heel voorzichtig in zijn sjaaltje
En toen holde hij naar moeder, op een draf

En toen hebben ze terdege alle kraaltjes aangeregen
En die zitten nu weer netjes op een rij
En ze zeggen tot elkander: "Ooh, wat knap van Alexander!"
Maar de stoute Joke... mag er nooit meer bij