Het waren twee koningskinderen
Zij hadden malkander zo lief
Zij konden bijeen niet komen
Het water was veel te diep
Wat deed zij, zij stak op drie keersen
Te avond als het dagelicht zonk:
"Komt liefste, komt zwemt er maar over"
Dat deed 's konings zone - was jonk

Toen kwam daar een oude kwene
Een al zo vilijnig vel
Zij ging er dat licht uitblazen
Toen smoorde de jonge held
"Ach moeder, mijn liefste moeder
Mijn hoofdje dat doet mij zo wee
Mocht ik er een wijle gaan wandelen
Gaan wandelen langs de zee"

"Ach dochter, mijn liefste dochter
Alleen en moogt gij daar niet gaan
Maar wekt uwe jongste zusje
Laat die met u wandelen gaan"
"Ach moeder, mijn jongste zusje
Is nog een zo kleine kind
Zij plukt er wel alle de bloemkens
Die zij onderwege vindt"

Zij plukt er wel alle bloemekens
De bladerkens laat zij staan
Dan komen de mensen en zeggen:
"Dat hebben 's konings kinderen gedaan"
De moeder, die ging naar d'r kerke
De dochter, die ging haren gang
Totdat zij bij het water een visser
Haar vaders visser vand

"Ach visser, m'n goede visser
Mijn vaders visserkijn
Gij zult er voor mij eens vissen
Het zal u geloned zijn"
Hij smeet zijne netten te water
De lodekens zonken te grond
In 't korte zo werd daar gevisset
Des konings zone - was jonk

Wat trok zij van haren hande
Een vingerling rode van goud
"Zie daar", sprak zij toen, "goede visser
Deez' vingerling rode van goud"
Toen nam zij haar lief in haar armen
En kuste hem aan zijne mond
"Ach monde, kost gij nog spreken
Och harteken, waart gij gezond!"